"ดาวเสาร์" ครองแชมป์ มีดวงจันทร์มากที่สุดในระบบสุริยะ หลังพบเพิ่มอีก 128 ดวง รวมมี 274 ดวง

อย่างไรก็ดี งานวิจัยในครั้งนี้ทำให้ Edward Ashton ต้องเปลี่ยนสมมติฐาน เนื่องจากดวงจันทร์บางกลุ่ม มีลักษณะที่กระจัดกระจายเกินกว่าจะอธิบายได้ด้วยกระบวนการชนกันเพียงครั้งเดียว เขาจึงเชื่อว่า กลุ่มดวงจันทร์ที่ผิดปกติเหล่านี้อาจเกิดจากการชนกันอีกหลายครั้ง ทั้งจากเศษซากของตัวเองที่กระจายออกมาชนกันเอง รวมถึงเศษซากที่กระจายออกไปชนกับดวงจันทร์ดวงอื่น ๆ ที่โคจรรอบดาวเสาร์อยู่แล้ว จึงเกิดเป็นกลุ่มของดวงจันทร์ที่ดูซับซ้อนและวุ่นวายขึ้นเช่นนี้

ดวงจันทร์ขนาดใหญ่ของดาวเสาร์ที่ค้นพบในยุคแรก ๆ ตั้งชื่อตามยักษ์ไททันในเทพปกรณัมกรีกโบราณ แต่ยิ่งนานวันเข้าจำนวนดวงจันทร์ของดาวเสาร์ก็เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ ทำให้จำเป็นต้องใช้ชื่อเทพเจ้าในตำนานของเชื้อชาติอื่น ๆ เช่น ตำนานของชาวกอล (Gaul) ตำนานของชาวนอร์ส (Norse) และตำนานของชาวอินูอิตในแคนาดา (Canadian Inuit) และล่าสุดทั้ง 128 ดวงนี้อาจจะต้องตั้งชื่อตามตำนานเทพเจ้าของชาวไวกิ้ง (Viking) ซึ่งหากยังมีการค้นพบดวงจันทร์ของดาวเสาร์มากขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งกว่านี้ ก็จะต้องหาชื่อเทพเจ้าจากตำนานของเชื้อชาติอื่น ๆ มาใช้ ไม่แน่ว่า เราอาจจะได้เห็นชื่อดวงจันทร์ดาวเสาร์เป็นชื่อในภาษาสันสกฤต สำหรับดวงจันทร์ดวงที่ 500 ของดาวเสาร์ก็เป็นได้

ดวงจันทร์ขนาดใหญ่ของดาวเสาร์ได้แก่ ไททัน (Titan) ไมมัส (Mimas) และรีอา (Rhea) ต่างก็มีมวลมากพอที่จะก่อตัวเป็นรูปทรงกลมได้ แต่สำหรับดวงจันทร์ขนาดเล็กที่ค้นพบในครั้งนี้ ส่วนมากมีรูปร่างคล้ายมันฝรั่ง และไม่มีความสมมาตร คล้ายกับดวงจันทร์โฟบอส (Phobos) และดีมอส (Deimos) ของดาวอังคาร

ทั้งนี้ เปเปอร์งานวิจัยยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ เป็นเพียงการเผยแพร่ลงในเว็บไซต์ arXiv [1] เท่านั้น ซึ่งหมายความว่ายังไม่ได้ผ่านการ peer review โดยกรรมการที่เป็นผู้เชี่ยวชาญ