ถุงยางอนามัยไม่ได้ทำจากพลาสติก แล้วผลิตจากอะไร?

วัสดุที่ใช้ทำถุงยางอนามัยมีอะไรบ้าง?

ลาเท็กซ์ (Latex) คือวัสดุที่ใช้กันมากที่สุดในการผลิตถุงยางอนามัย ผลิตจากน้ำยางธรรมชาติที่มีคุณสมบัติยืดหยุ่นสูง แข็งแรง และสามารถย่อยสลายได้ในธรรมชาติ แม้จะใช้เวลานาน จุดเด่นของลาเท็กซ์คือความพอดีในการสวมใส่และความสามารถในการป้องกันโรคติดต่อได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม ผู้ใช้บางรายอาจแพ้โปรตีนในน้ำยาง ทำให้ต้องมีวัสดุทางเลือกอื่น

โพลิไอโซพรีน (Polyisoprene) จึงถูกพัฒนาขึ้นเพื่อรองรับผู้ที่แพ้ลาเท็กซ์ วัสดุชนิดนี้เป็นยางสังเคราะห์ที่มีคุณสมบัติคล้ายลาเท็กซ์ทั้งในเรื่องความนุ่ม ยืดหยุ่น และความทนทาน แต่ไม่มีโปรตีนที่เป็นสาเหตุของการแพ้

โพลียูรีเทน (Polyurethane) เป็นวัสดุสังเคราะห์ที่มีลักษณะบาง ใส และลื่น ให้สัมผัสที่แตกต่างจากลาเท็กซ์ โพลียูรีเทนสามารถใช้ร่วมกับสารหล่อลื่นชนิดน้ำและน้ำมันได้ อีกทั้งยังเหมาะกับผู้แพ้ยางธรรมชาติ แม้ว่าทางเทคนิคจะถือเป็น “พลาสติกสังเคราะห์” แต่ก็แตกต่างจากพลาสติกใช้แล้วทิ้งที่พบในชีวิตประจำวันอย่างสิ้นเชิง และยังมีสัดส่วนน้อยในตลาดเมื่อเทียบกับถุงยางที่ทำจากลาเท็กซ์

ทำไมการเข้าใจว่าถุงยางทำจาก “พลาสติก” จึงผิด?

แม้ว่าวัสดุอย่างโพลียูรีเทนจะจัดอยู่ในกลุ่มโพลิเมอร์หรือพลาสติกทางวิศวกรรม แต่โครงสร้างเคมีและวัตถุประสงค์ในการใช้งานของมันแตกต่างจากพลาสติกแบบถุงหิ้วโดยสิ้นเชิง ขณะที่ลาเท็กซ์และโพลิไอโซพรีนก็ไม่ใช่พลาสติกในความหมายทั่วไปเลย

ถุงยางอนามัยส่วนใหญ่ในตลาดจึง ไม่ใช่พลาสติก และไม่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในลักษณะเดียวกับขยะพลาสติกทั่วไป การอ้างว่า “การใช้ถุงยางเปลืองพลาสติก” จึงไม่ถูกต้องทั้งในเชิงวิทยาศาสตร์และในเชิงความเข้าใจเรื่องสิ่งแวดล้อม