คุมราคายา รพ.เอกชน เซฟเงินได้ปีละ 33,500 ล้าน ลดช่องว่างคนจนคนรวย

ค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพของไทยอยู่ที่ราว 4 ถึง 5% ของ GDP และเติบโตเฉลี่ยปีละกว่า 4.5% เร็วกว่าการเติบโตของเศรษฐกิจโดยรวมที่เฉลี่ยเพียง 2 ถึง 2.5% สภาพเช่นนี้ทำให้ค่ารักษาพยาบาลเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ประชาชนจำนวนมากเลือกที่จะใช้บริการโรงพยาบาลรัฐ ส่งผลให้ระบบสาธารณสุขภาครัฐเผชิญความแออัดและเวลารอคอยที่ยาวนาน กลายเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงบริการ

หากมาตรการใหม่เดินหน้า โรงพยาบาลเอกชนอาจต้องเผชิญแรงกดดันด้านรายได้ เพราะการขายยาคือหนึ่งในแหล่งรายได้สำคัญ นักวิเคราะห์บางส่วนมองว่าโรงพยาบาลอาจต้องปรับกลยุทธ์ เน้นรายได้จากบริการรักษามากขึ้นแทนการพึ่งพาการจำหน่ายยา อย่างไรก็ตามก็มีความกังวลว่าโรงพยาบาลอาจเลือกชดเชยด้วยการปรับค่าบริการอื่นแทน ซึ่งอาจทำให้ประชาชนไม่ได้รับประโยชน์เต็มที่

ในอีกมุมหนึ่ง ฝ่ายสนับสนุนเชื่อว่าการแข่งขันด้านราคาจะเกิดขึ้นจริง การที่ผู้ป่วยมีสิทธิ์เลือกซื้อยาจากภายนอกจะทำให้โรงพยาบาลเอกชนต้องปรับราคาเพื่อรักษาฐานคนไข้ และอาจดึงดูดคนชั้นกลางกลับมาใช้บริการมากขึ้น เพราะค่ารักษามีความสมเหตุสมผลกว่าเดิม

อย่างไรก็ตาม ความท้าทายยังคงอยู่ ทั้งในเรื่องการสร้างระบบตรวจสอบที่เข้มแข็ง ความร่วมมือจากโรงพยาบาลเอกชน และการหาจุดสมดุลระหว่างการลดภาระประชาชนกับการคงไว้ซึ่งความมั่นคงทางธุรกิจของโรงพยาบาลเอกชน สมาคมโรงพยาบาลเอกชนเองอธิบายว่าราคายาที่สูงกว่าท้องตลาดมีสาเหตุจากต้นทุนแฝง เช่น ระบบเก็บรักษา การควบคุมคุณภาพ และบุคลากรที่เกี่ยวข้อง

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ จึงกำลังเผชิญเดิมพันใหญ่ในช่วงต้นของการทำงาน หากนโยบายนี้สามารถขับเคลื่อนได้จริงและมีประสิทธิภาพ นี่อาจกลายเป็นก้าวสำคัญของการปฏิรูประบบสุขภาพไทยที่ช่วยลดความเหลื่อมล้ำ แต่หากไม่สามารถผลักดันได้อย่างยั่งยืน มาตรการนี้ก็อาจจางหายไปอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นเพียงอีกหนึ่ง Quick Big Win ที่ไม่ทิ้งร่องรอยการเปลี่ยนแปลงระยะยาวไว้ในระบบสาธารณสุขไทย