เริ่มต้นจากความไม่สมบูรณ์แบบ 

โออียอง (รับบทโดย โกยุนจอง) เป็นแพทย์ประจำบ้านปี 1 แผนกสูตินรีเวช  ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้มีใจรักที่จะทำงานเลย  เธอไม่ได้ตั้งใจจะเป็นหมอที่ดี ไม่ได้มีอุดมการณ์ตั้งแต่แรก แต่ต้องกลับเข้าไปทำงานโรงพยาบาลอีกครั้ง เพียงเพราะมีหนี้ก้อนโต   เธอเริ่มต้นทำงานด้วยความคิดที่ว่า  "แค่ทำงานให้ผ่านไปวัน ๆ ก็พอ"  บางครั้งเวลาโดนสั่งงานเธอก็มักจะพูดว่า "ให้ฉันทำเหรอคะ?",   "ฉันทำไม่ได้ค่ะ" ซึ่งฟังแล้วอาจดูขัดใจสำหรับบางคน  หรืออาจจะใกล้เคียงกับความรู้สึกของอีกหลายคนที่สะท้อนถึงความไม่แน่ใจและความกลัวที่จะผิดพลาด    

ในเรื่องเราเห็นโออียองอยากลาออกเกือบทุกวัน  ทำผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า  ทำให้รุ่นพี่ไม่พอใจ  ไปจนถึงโดนเข้าใจผิดว่าโกหกแผนกอื่น แม้ในวันที่เธอช่วยชีวิตคนไข้ได้ก็ยังไม่สามารถรู้สึกภูมิใจในตัวเองได้อย่างเต็มที่ นี่คือภาพของคนที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองเหมาะกับที่ตรงนี้หรือไม่ แต่ก็ยังอยู่ต่อเพราะไม่มีทางเลือกอื่น  

ภาพจาก : tvN

เติบโตแบบค่อยเป็นค่อยไป

สิ่งที่ทำให้โออียองแตกต่างจากตัวละครแพทย์ทั่วไปคือความเป็นตัวแทนของคนที่กล้ายอมรับความอ่อนแอ เธอไม่เคยแกล้งทำเป็นรู้ในสิ่งที่ไม่รู้ ให้คุณค่ากับความสมดุลระหว่างงานและชีวิตส่วนตัว 

การพัฒนาของตัวละครโออียองไปสู่การเป็นคนใหม่ไม่ได้เกิดในทันที แต่เกิดจากการค่อยๆ สะสมประสบการณ์และปรับตัวไปในแต่ละวัน  เริ่มจากการกล้าทำในสิ่งที่กลัวแม้ยังไม่มั่นใจ ซึ่งนี่ต่างหากคือความกล้าที่แท้จริง  ตัวละครนี้สอนเราว่า "ไม่รู้" ไม่ใช่ความล้มเหลว แต่การไม่ยอมเรียนรู้ต่างหากที่อาจเป็นปัญหาใหญ่กว่า  รวมถึงการค่อย ๆ เปิดใจรับความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงานและเริ่มเข้าใจว่าในที่ทำงานเราต้องมีที่ปรึกษาและเพื่อนร่วมงานที่ดี สิ่งนี้กลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญเช่นกันที่ทำให้เราเห็นพัฒนาการของเธออย่างชัดเจน 

ทุกการตัดสินใจ ทุกคำพูด ทุกน้ำตาที่เธอหลั่งออกมา กลายเป็นสิ่งที่ค่อย ๆ เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นหมอในแบบที่เธอเลือกเอง เห็นได้จากตอนจบของเรื่อง เธอเลิกพูดว่า "ทำไม่ได้" แต่เปลี่ยนเป็น "จะทำค่ะ"  ฉากจบพาให้นึกถึงฉากของโออียองในวันแรก วันที่เธอไม่อยากอยู่ในโรงพยาบาลเลยสักนิดสู่วันที่เธอมาทำงานด้วยรอยยิ้ม พร้อมปิดท้ายเรื่องอย่างสวยงามว่า  "ฉันโออียอง แพทย์ประจําบ้าน สูตินรีเวชปี 2 ค่ะ"

สารจาก "โกยุนจอง" นักแสดงที่รับบท "โออียอง" ถึงวัยทำงาน 

ภาพจาก : IG goyounjung

Resident Playbook คือเรื่องที่ต้องการส่งข้อความออกไปว่า  "ไม่เป็นไรหรอกนะ  ไม่มีใครทำได้ดีตั้งแต่แรก แค่เรียนรู้ก็พอ" เธอกล่าวต่อว่า "แม้แต่อาจารย์ที่ดูเป็นมืออาชีพก็ยังมีช่วงที่อิจฉาและพึ่งพาคนอื่นเหมือนกัน  การเริ่มต้นทำสิ่งใหม่ย่อมเก้ๆ กังๆ เป็นธรรมดา แต่การทำอะไรไม่เป็นตอนเพิ่งเริ่มทำงานก็ดีกว่าการที่เวลาผ่านไปนานแล้วก็ยังทำอะไรไม่ได้  ดังนั้นไม่รู้ไม่เป็นไร แค่กล้าถาม หมั่นเรียนรู้ และเติบโตก็พอ ฉันหวังว่าทุกคนจะสู้ต่อไปนะคะ"

สังคมอาจบอกว่าทำให้เราต้องเก่งตั้งแต่เริ่มต้น แต่อย่าลืมว่าชีวิตคือการเรียนรู้ และเดินหน้าต่อ  อย่าลืมขอบคุณตัวเองที่ยังไม่ยอมแพ้