เมื่อโลกออนไลน์กลายเป็นสนามการเมือง

ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา “สนามเลือกตั้ง” ไม่ได้จำกัดอยู่แค่คูหา แต่ขยายไปอยู่ใน “ฟีดข่าว” ของทุกคน
ทุกการเลื่อนนิ้ว ทุกคลิปที่ดูจบ หรือแม้แต่คอมเมนต์ใต้โพสต์ ล้วนมีบทบาทในการหล่อหลอมทัศนคติทางการเมืองโดยไม่รู้ตัว

อินฟลูเอนเซอร์ในยุคนี้ไม่ได้เป็นเพียงผู้สร้างความบันเทิง แต่กลายเป็นผู้กำหนด “อารมณ์ของสังคม” ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการเมืองโดยตรง การที่พรรคประชาธิปัตย์ดึงจุรีเข้ามาในทีมสื่อสาร จึงสะท้อนความเข้าใจใหม่ของพรรคต่อโลกการสื่อสารที่เปลี่ยนไป การเมืองยุคนี้ต้องพูดด้วย “ภาษาของคน” มากกว่าภาษาทางการ

เพราะในยุคที่ความสนใจของผู้คนมีอายุไม่ถึงหนึ่งนาที การแข่งขันไม่ได้อยู่ที่ใครมีนโยบายมากกว่า แต่อยู่ที่ “ใครเล่าเรื่องได้โดนใจกว่า”

อินฟลูเอนเซอร์ในพรรคการเมือง สะพานเชื่อมหรือความเสี่ยง?

การดึงอินฟลูเอนเซอร์เข้าสู่โครงสร้างพรรคเป็นเรื่องที่ถูกพูดถึงอย่างกว้างขวาง หลายคนมองว่านี่อาจเป็นเพียง “กลยุทธ์ภาพลักษณ์” แต่บางคนเห็นว่าเป็น “จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนวัฒนธรรมองค์กร”

จุรีเติบโตจากโลกออนไลน์ เข้าใจอารมณ์สังคมและภาษาโซเชียลเป็นอย่างดี แต่เมื่อเข้ามาอยู่ในพรรคที่มีระบบลำดับชั้นและวัฒนธรรมเข้มข้นที่สุดพรรคหนึ่งของประเทศ การทำงานร่วมกันจะเป็นอย่างไร?

อีกด้านหนึ่ง อินฟลูเอนเซอร์ที่เคยพูดตรงและอิสระในโลกออนไลน์จะสามารถรักษาเสรีภาพในการสื่อสารเมื่อกลายเป็นนักการเมืองภายใต้กรอบพรรคได้หรือไม่?

คำถามเหล่านี้คือบททดสอบของประชาธิปัตย์ หากต้องการให้การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เดินหน้าไปมากกว่าการสร้าง “ภาพใหม่” แต่กลายเป็นการสร้าง “ภาษาการเมืองใหม่” ของจริง