ทำความรู้จัก GBU-12 Paveway II ระเบิดที่มีต้นกำเนิดจากยุคสงครามเวียดนาม ที่ใช้งานจนถึงปัจจุบัน

การพัฒนาระเบิด GBU-12 Paveway II

ระเบิดแบบ GBU-12 มีต้นกำเนิดมาจากช่วงสงครามเวียดนาม เมื่อกองทัพอากาศสหรัฐฯ ต้องการระเบิดนำวิถีด้วยเลเซอร์ที่หลากหลายมากขึ้น โดยเฉพาะรุ่นที่เบากว่าและคล่องตัวกว่าเพื่อโจมตีเป้าหมายที่เคลื่อนที่ได้ในเส้นทางรถไฟโฮจิมินห์ จนให้กำเนิดชุดนำวิถีที่เรียกว่าเพพเวย์ (Paveway) ขึ้นมา

ทั้งนี้ ชุดนำวิถีระเบิดรุ่นแรก หรือ Paveway I มีการใช้งานในสงครามเวียดนามกับระเบิดแบบ BOLT-117 ในรหัส GBU-1 ในขณะที่ระเบิด GBU-12 ซึ่งมีชุดนำวิถีด้วยเลเซอร์ Paveway II ที่ต่อยอดให้ดีขึ้นนั้นเข้าประจำการในช่วงต้นทศวรรษ 1970 

นับตั้งแต่นั้น ระเบิด GBU-12 ได้มีการนำไปใช้งานในปฏิบัติการทางการทหารทั่วโลกอย่างแพร่หลาย เช่น สงครามอ่าว (Gulf War) ในปี 1990 รวมถึงสงครามในอัฟกานิสถาน และสงครามในอิรัก 

ระเบิด GBU-12 Paveway II สามารถติดตั้งบนเครื่องบินได้หลากหลายรุ่น เช่น F-111, B-52, A-10, F-15E, F/A-18, B-1B, F-16C/D, และ F-35 (ในรุ่น GBU-49) โดยมีผู้ใช้งานใน 15 ประเทศ รวมถึงสหรัฐอเมริกา แคนาดา ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ มาเลเซีย และไทย

ข้อมูลระเบิด GBU-12 Paveway II

• ประเภทอาวุธ: ระเบิดนำวิถีด้วยเลเซอร์ (Unpowered laser guided bomb)
• เข้าประจำการช่วงต้นทศวรรษ 1970 (พร้อมตัวชุดนำวิถี Paveway II ส่วนตัวระเบิด Mk82 ใช้งานตั้งแต่ยุค 1950) 
• ผู้ผลิต: Lockheed Martin
• น้ำหนัก 230 กิโลกรัม หรือ 500 ปอนด์
• ระยะยิงหวังผล 14.8 กิโลเมตร
• รองรับการนำวิถีด้วยดาวเทียมแบบ GPS 
• มักถูกเรียกว่า "ระเบิดอัจฉริยะ" เนื่องจากสามารถติดตามวิถีที่ไม่เป็นวิถีโค้งได้ เมื่อมีการกำหนดเป้าหมายด้วยเลเซอร์
• ค่าความคลาดเคลื่อนของเป้า (Circular Error Probable: CEP) 1.1 เมตร 
• ความเที่ยงตรงของอาวุธ (Precision) ทิ้งระเบิด 100 ครั้ง ลงตำแหน่งเป้าหมาย 99 ครั้ง ด้วยความคลาดเคลื่อน CEP 1.1 เมตร
• ราคา/ลูก (ปี 2016) 21,896 ดอลลาร์สหรัฐ หรือประมาณ 700,000 บาท

ภาพเครื่องบินขับไล่ F-16 และระเบิด GBU-12 ที่ Kallax Air Base ในสวีเดน ในปี 2021, ภาพ: Wikicommons