จีนไม่ง้ออเมริกา หนุนบริโภคในประเทศ รับมือภาษีทรัมป์

ข้อที่สองคือพฤติกรรมของผู้บริโภคชาวจีนที่ยังคง “เน้นออมมากกว่าจับจ่าย” เนื่องจากความไม่แน่นอนในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพ การศึกษา หรือแม้แต่ความเสี่ยงในตลาดอสังหาริมทรัพย์ ส่งผลให้มีอัตราการออมสูงถึง 30% ของรายได้ครัวเรือน ขณะที่ในสหรัฐฯ มีอัตราการออมต่ำกว่า 10% และเป็นสังคมที่ขับเคลื่อนด้วยการบริโภค ทำให้วัฒนธรรมการจับจ่ายยังคงต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ

ปัจจัยสำคัญข้อที่สามคือ ปัญหาตลาดอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งยังคงกดดันกำลังซื้อของผู้บริโภคอย่างต่อเนื่อง ราคาบ้านในจีนได้รับผลกระทบจากวิกฤตของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่หลายราย เช่น Evergrande และ Country Garden ที่ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ บ้านถือเป็นทรัพย์สินหลักของชาวจีน หากมูลค่าทรัพย์สินลดลง ความมั่นใจในการจับจ่ายย่อมถดถอยตามไปด้วย

ส่วนข้อที่สี่คือ มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจของภาครัฐที่ยังมีขนาดเล็กเกินไปเมื่อเทียบกับมูลค่าความเสียหายจากภาษีสหรัฐฯ ตัวอย่างเช่น โครงการเปลี่ยนสินค้าเก่าแลกซื้อสินค้าใหม่ (Trade-in Program) ที่รัฐบาลจีนออกมา มูลค่าเพียง 300,000 ล้านหยวน หรือประมาณ 0.2% ของ GDP เท่านั้น ซึ่งยังห่างไกลจากขนาดความเสียหายที่ประเมินไว้ถึง 2 ล้านล้านหยวน หากไม่มีการโอนเงินตรงเข้าสู่มือประชาชนมากกว่านี้ โอกาสฟื้นตัวจากภายในจะเป็นไปได้ยาก

และประการสุดท้ายคือ ความไม่แน่นอนจากสงครามการค้า ที่ทำให้ผู้ประกอบการจีนลดการลงทุนและการจ้างงาน ซึ่งส่งผลกระทบต่อความเชื่อมั่นโดยรวมของประชาชน เมื่อรายได้ไม่แน่นอน ผู้คนจึงหันไปเน้นการออมมากกว่าการบริโภคในระยะสั้น

แม้รัฐบาลจีนจะมีความพยายามในการใช้กลยุทธ์ “พึ่งพาตนเอง” ผ่านการกระตุ้นตลาดผู้บริโภคภายในประเทศ แต่หากเงื่อนไขทั้ง 5 ข้อที่กล่าวมายังไม่สามารถคลี่คลายได้อย่างแท้จริง ก็อาจทำให้เป้าหมายในการทดแทนการส่งออกไปยังสหรัฐฯ ด้วยกำลังบริโภคจากภายในประเทศนั้น ยังเป็นเป้าหมายที่อยู่ห่างไกลกว่าที่คาด